Wanneer begin je met opvoeden?

Wanneer begin je met opvoeden, is een vraag die heel veel ouders zich stellen. Eigenlijk is dit een heel natuurlijk verloop. Hele kleine baby’s kunnen nog niet echt iets doen wat direct gevaar oplevert en er is dus ook nog geen correctie nodig. Wat kleine baby’s wel nodig hebben is liefde en aandacht. Dit kun je doen door tegen ze te praten, liefdevolle liedjes zingen, strelen, knuffelen en zorgen voor een goede verzorging en veilige omgeving. Het echte opvoeden begint op het moment dat de wereld van de baby wat groter wordt.

Uit de box

Op het moment dat de baby niet meer in de veilige box zit wordt de wereld van de baby wat groter. Als de baby kan kruipen zal hij op ontdekkingstocht gaan. Dan dien je als ouder zijnde te zorgen voor een veilige omgeving. Toch zal jij als vader of moeder zijnde verrast kunnen worden door de ondernemingsgezindheid van je kind. Voordat je er erg in hebt kan er zomaar een kastje leeg getrokken zijn, een glas van de tafel worden geveegd of knopjes van apparaten worden ontdekt. Het is dus duidelijk dat het moment van “nee” zeggen is aangebroken. En vanaf nu zal je dat nog heel vaak moeten doen. Let op wanneer je veel elektriciteitskabels in je kamer hebt. Ga zelf eens al kruipend de ruimte door waar je kind verblijft en ontdek wat jouw baby allemaal tegenkomt.

Observeren

Het is vooral zaak om je kind continu te observeren.  Het ene kind is weer anders dan het andere kind. De een is nieuwsgierig aangelegd en een ander weer niet. Door jouw kindje heel veel te observeren leer je hem/haar ook beter kennen. Ook jouw kind zal het moeten leren met vallen en opstaan. Grijp niet te snel in als iets niet echt gevaarlijk is. Doe je dat teveel dan kan je kind ook heel erg angstig worden. Het kan niet zo zijn dat jouw kind de hele dag door het woordje “nee” te horen krijgt. Dan kom je zelf trouwens ook niet meer aan iets anders toe. Help je kind op gang als iets echt niet lukt maar laat het zoveel mogelijk zelf proberen. Daardoor krijgt jouw kind ook zelfvertrouwen.

Ik ben twee en ik zeg nee

De peuterleeftijd

Nu de baby een peuter is geworden zijn het niet langer alleen papa en mama die “nee” zeggen ook de peuter gaat daar volop aan meedoen.

De peuter ontdekt zijn eigen willetje en dat kan schreeuw – en huilbuien tot gevolg hebben als de peuter zijn zin niet krijgt. We noemen dat ook wel de peuterpuberteit.

Wat je hier zelf aan kan doen is consequent zijn. Ja is ja en nee is nee. Hierbij is het wel van belang dat beide ouders op dezelfde golflengte zitten. Zijn de ouders het niet met elkaar eens bespreek dat dan waar je kind niet bij is en maak samen afspraken. Een kindje hoe klein ook voelt feilloos aan bij wie het zijn zin krijgt. Het is niet de bedoeling dat een peuter de ouders uit elkaar drijft.

Probeer het schreeuwende gedrag zoveel mogelijk te negeren. Geef je hier teveel aandacht aan dan krijgt het kind een verkeerd signaal. Het  kind weet dan dat het aandacht krijgt als het gaat schreeuwen. Wordt het jou als papa en mama soms even teveel, neem dan wat afstand en tel tot tien. Negeer het negatieve gedrag en maak een complimentje bij goed gedrag.

Het zal duidelijk zijn dat de opvoeding vanaf nu voorlopig nodig zal zijn.